Ég hringi á morgun....

Í grenndinni veit ég um vin, sem ég á,

í víðáttu stórborgarinnar.

En dagarnir æða mér óðfluga frá

og árin án vitundar minnar.

Og yfir til vinarins aldrei ég fer

enda í kappi við tímann.

Sjálfsagt þó veit hann ég vinur hans er,

því viðtöl við áttum í símann.

En yngri vorum við vinirnir þá,

af vinnunni þreyttir nú erum.

Hégómans takmarki hugðumst við ná

og hóflausan lífróður rérum.

"Ég hringi á morgun", ég hugsaði þá,

"svo hug minn fái hann skilið",

en morgundagurinn endaði á

að ennþá jókst mill´ okkar bilið.

Dapurleg skilaboð dag einn ég fékk,

að dáinn sé vinurinn kæri.

Ég óskaði þess, er að gröf hans ég gekk,

að í grenndinni ennþá hann væri.

Sjálfur, ef vin þú átt góðan í grennd
gleymd´ ekki, hvað sem á dynur,
að albesta sending af himnunum send
er sannur og einlægur vinur.

Þýtt Sig. Jónsson

 

Sá þetta á bloggi og ákvað að setja þetta hérna inn til að minna mig á alla góðu vinina mína sem ég er allllllt of löt við að hafa samband við.

Knús.

Ef það er einhver sem hefur áhuga á að koma í kvöld, hvort sem er að prjóna eða spjalla, þá er það velkomið. Knús

Athugasemdir

[Kristborg Ingibergsdóttir, 16.9.2008 kl. 19:55]

Yndislegt ljóð. Ég er á leiðinni elskan.

[Elísabet Sóley Stefánsdóttir, 17.9.2008 kl. 01:28]

váá fallegt ljóð og segir allt sem segja þarf :-)